A sad day

Een treurige dag (11 november), de dag van de terugweg. Na ruim vijf weken is het dan toch zover gekomen dat ik terug moet naar het koude Nederland. Het is voorbij gevlogen en voelt alsof ik maar vijf dagen in Zuid-Afrika was…

Om 08:00 rijd de taxi voor. Maar voordat ik de taxi instap, neem ik eerst afscheid van de andere vrijwilligers die echte vrienden zijn geworden gedurende de (korte)periode dat we mekaar hebben leren kennen. Een mooie tijd die nu eindig is.

De reis naar het vliegveld in Kaapstad met de taxi ging snel, ondanks dat de reis bijna drie uur duurde. Dit kwam mede, omdat we nog eens ervaringen en belevenissen ophaalden die we hadden meegemaakt. Dit maakte het toen we ieder een ander vliegtuig pakte ook wel een heftige overgang.
Van gezelligheid naar een eenzame terugreis.

Van Kaapstad vloog ik naar Johannesburg. Hier moest ik ruim vier uur wachten voor mijn aansluitingsvlucht. Om deze tijd te doden las ik de biografie van Nelson Mandela. Ondertussen barstte buiten de hel los. Donkere wolken leken wel uit elkaar te knallen. Zware onweer in combinatie keiharde hagelbuien zorgde ervoor dat de relaxte sfeer op het vliegveld, omsloeg in een paniekerige onrustige sfeer. De blanco borden waar de vertrektijden opstonden, veranderden hierdoor zeer snel in een rode lijst met vertragingen. Gelukkig duurde het nog 2 uur voordat mijn vlucht, naar München, vertrok en stond die nog niet op het bord. Want niet veel later veranderden de vertragingen richting Duitsland in annuleringen en vertrokken er geen vluchten meer naar Duitsland. Ondanks dat het nog een tijd duurde voordat ik vertrok naar München,was ik door al die geannuleerde vluchten toch wel erg onrustig geworden. Gelukkig stopte het helse weer wel vlak voor mijn vlucht. Dit gaf mij wel weer hoop op een vlucht.

Toen mijn vlucht op het bord verscheen, stond er lange tijd niks achter de vlucht. Ook toen het tijd was voor de geplande boarding, bleef het bord ook leeg. Even later bleek dan ook dat we in ieder geval vertraging hadden. Na vijf uur wachten bij de gate en er een onbekende vertragingstijd was, besloot maar om even mijn ogen dicht te doen en wat bij te slapen. Twee uur later dan gepland (0:00 ipv 22:10) maakte de omroepster mij wakker door om te roepen dat we konden boarden. Ik kan je zeggen, dat is één van mijn fijnste wake-ups. Want nog een overnachting in Johannesburg, zoals dat wel bij vele andere passagiers van andere vluchten het geval was, zag ik niet zitten.

Door de vertraging miste ik mijn aansluiting in München. Gelukkig had South-Africa Airlines al een andere vlucht geregeld voor mij. Dit bleek een zeer luxe vlucht te zijn in een klein vliegtuig met allemaal zaken lui. Ik was dan ook één van de weinige die niet persoonlijk met een Mercedes of Bentley naar het vliegtuig werd gereden. Ik moest het slechts doen met een kleine bus.  

Deze korte laatste vlucht naar Amsterdam verliep verder vlekkeloos. Zelfs de bagage kwam snel tevoorschijn op de band. En toen ik als verrassing zag dat een lieve vriendin samen met mijn vader me stonden op te wachten op Schiphol, was ik de vertraging al snel vergeten. Gezellig dronken we met ze allen een bakje koffie, om vervolgens na zo een lange tijd huiswaarts te keren. Maar met zo een ontvangst ben ik toch wel weer blij om thuis te komen.